Sheridan’s Berries to owocowy odpowiednik likieru pochodzącego z Irlandii, który kojarzy się głównie ze smakiem kawy i śmietanki. Tutaj mamy do czynienia, owszem, ze śmietanką, ale w parze z jagodami.

Ta edycja limitowana Sheridan’a to smaczne połączenie dwóch składników: naturalny i gęsty likier jagodowy, którego bazą jest oryginalna irlandzka whisky, idealnie uzupełnia się z likierem waniliowym, czyli charakterystyczną kremową śmietanką.

Niewątpliwie Sheridan Jagodowy to likier typowo kobiecy, ponieważ panowie prędzej sięgną po mocną whisky niż taki deserowy trunek, przypominający serek homogenizowany. Szczególnie, że tutaj mamy ledwo 15,5% alkoholu, a tym już niespecjalnie idzie się rozgrzać w zimowy wieczór. Co nie zmienia faktu, że jest to bardzo pyszna kompozycja, chociaż droga – cena za Sheridan’s Berries to około 60 zł za pół litra… W moim barku więc trochę postoi, ponieważ będę sięgać po niego od czasu do czasu, dla umilenia wieczoru, aby tak luksusową cenę i trunek odpowiednio luksusowo potraktować.

Aby w pełni docenić smak, najlepiej wlewać likier w proporcjach, które widoczne są w butelce. Tam 1/3 to pyszna śmietanka z waniliowym posmakiem oraz 2/3 słodki syrop jagodowy. Można do szklanki dorzucić kostki lodu.

Poczytaj również: Sheridan’s Coffee Layered

The post Sheridan’s Berries appeared first on Alkoholowa Wikipedia. Ceny, recenzje i opinie.

Tullamore Dew Irish Whiskey to reprezentant mieszanej whiskey, która zaraz za Jameson jest najlepiej sprzedającą się irlandzką whiskey na świecie. Jej powstanie przypada na rok 1829. W 2005 roku Tullamore zdobył złoty medal podczas International Spirits Challenge. Jest potrójnie destylowany, a proces starzenia w opalanych dębowych beczkach wynosi minimum 6 lat.

Charakteryzuje się dość łagodnym smakiem, w którym przeważają przyprawy korzenne podbite owocami cytrusowymi i wyraźnym karmelem. Nawet przez chwilę miałem posmak kandyzowanych owoców w ustach. W nos uderzają przyjemne nuty dymne. Finisz jest lekko słodki, taki czekoladowy z nutą przełamującego pieprzu.

Osobiście dla mnie bardzo smaczna whisky, którą przyjemnie pije się „on the rocks”, ale inni wolą tego blenda mieszać z kolą i tak głównie jest to rekomendowane w przypadku Tullamore. Jak kto lubi – ja wolę wyłącznie z lodem.

The post Tullamore Dew Irish Whiskey appeared first on Alkoholowa Wikipedia. Ceny, recenzje i opinie.

Limoncello Casal d’Emilia to likier cytrynowy prosto z Włoch, konkurent dla Limoncello Bottega – ten sam pułap cenowy oraz zawartość alkoholu i składników. Jest to jednak propozycja od destylarnii Beveland.

Limoncello to tradycyjny likier oparty na cytrynach z Sorrento, w którym tajemnicą niepowtarzalnego smaku są skórki świeżych cytryn, które oddają niesamowity aromat alkoholowi, w którym są macerowane (maczane). To one są głównym składnikiem – aromatyzowany za sprawą skórek alkohol łączony jest następnie z cukrem i w ten sposób możemy cieszyć się iście włoskim smakiem, który przeniesie nas do nasłonecznionych rejonów Italii.

Likier Casal d’Emilia jest naprawdę bardzo dobry. Wprawdzie nie umywa się do domowej nalewki cytrynówki, w której znajdziemy też sok z cytryn, ale i tak dla tych, którzy smaku domowej cytrynówki nie zaznali, Limoncello d’Emilia będzie bardzo miłym towarzyszem wieczoru. Osobiście dla mnie wszelkie likiery i nalewki z owoców cytrusowych najlepiej smakują w formie long drinka z lodem. Sprawdzają się przede wszystkim latem, bowiem przynoszą upragnione orzeźwienie.

The post Limoncello Casal d’Emilia appeared first on Alkoholowa Wikipedia. Ceny, recenzje i opinie.

Soplica Orzech Włoski to kolejna propozycja smakowa od Soplicy, już nie nadążam z ich testowaniem i opisywaniem. Czy będzie cieszyć się podobną popularnością co Soplica Orzech Laskowy? Przekonamy się! Na początek napiszmy, jaka w ogóle ta Soplica jest i czy znajdziemy w niej orzechy, czy tylko ścierowaty posmak spirytusu z dodatkiem chemii.

Pierwszy łyk i… W smaku rzeczywiście przypomina to coś orzech lub bardziej olej orzechowy. Jeśli ktoś pił kiedyś nalewkę zdrowotną na bazie spirytusu i orzechów włoskich (podobno bardzo zdrowa), na pewno od razu przyrówna też ją do Soplicy. Soplicowa wódka orzechowa jest słodka, posmak orzechu jest dość naturalny, to jest w buzi czujemy delikatność orzecha, a potem taką charakterystyczną jego gorzkość. Bardziej bym powiedziała, że jest to orzech z łupiną, niż taki czysty (ta łupina ciągle mi się kojarzyła; znacie to, jak rozłupujecie orzech, a tam zostają takie skorupowe cząstki, które potem wciskają wam się między zęby? – o nich piszę).

Sprawdzi się oczywiście jako shot. Tak też piłam za drugim podaniem. Zamuliło mnie „dopiero” po 3 kieliszkach. Przeszkadza mi przede wszystkim słodkość, no i nie ukrywam, że sam orzech włoski nie jest bliskim mi orzechem, w końcu jego smak zaczął mnie męczyć.

Jak oceniam? Dla mnie lepszym orzechowcem jest zdecydowanie Soplica Laskowa. Tego reprezentanta tutaj oceniam na 3/5 – jest mniej aromatyczny, taki bardziej deserowy, bardziej jako dodatek do ciast i lodów niż jakiś wykwitny trunek, który trzeba wlać do kieliszka, ogrzewać w dłoni i pić powoli.

Z czym pić Soplicę Orzech Włoski

Oczywiście, pierwsza z form podania, jaka przychodzi na myśl, to zalanie mlekiem. Nie inaczej zrobiłam – miałam mnóstwo mleka pod ręką, więc chciałam od razu przetestować, czy smakiem dorówna „laskowemu”. W mojej opinii niestety nie – można wypić, ale smak nie jest tak dobry i kojarzący się z deserami czy lodami orzechowymi, jak w przypadku orzecha laskowego. Wprawdzie nie jest to wtedy drink, który od razu wylewa się do toalety, można wypić, chociaż już bez takiego smaczku.

Jak można inaczej podać? Słyszałam, że można wymieszać z sokiem bananowym z odrobiną soku z cytryny, aby uzyskać dość egzotyczny smak. Spotkałam się też z shotem, gdzie bazą jest Soplica Orzech Włoski, likier kokosowy i kapka mleka. Inni zalecają podanie z kolą. Może w tych kombinacjach lepiej się sprawdzi, zalecam sprawdzić.

Sprawdź również inne Soplice:

• Soplica Malinowa
• Soplica Wiśniowa
• Soplica Pigwowa
• Soplica Czarna Porzeczka
• Soplica czysta

The post Soplica Orzech Włoski appeared first on Alkoholowa Wikipedia. Ceny, recenzje i opinie.

Old Smuggler Blended Scotch Whisky jest popularna przede wszystkim w Argentynie i USA, ale możemy ją znaleźć także na polskich stołach. Do kupienia jest w każdym hipermarkecie w cenie około 60 zł (ja w Auchan zakupiłem za 45 zł w promocji). Jak sama nazwa wskazuje, jest to szkocka whisky w typie mieszanej. Tradycja jej produkcji sięga 1835 roku, a jej nazwa, która po angielsku oznacza starego przemytnika, nawiązuje do szkockiej historii przemytu, kiedy to trunek ten był przemycany głównie do Belgii i Argentyny.

Whisky leżakuje w beczkach po sherry minimum przez 3 lata.

W smaku i zapachu Old Smuggler jest wyraźnie słodki, można śmiało przyrównać do karmelu czy miodu. Niestety dość nieprzyjemny jest alkohol i przez to nie doświadczyłem żadnego łagodnego i ciekawego finiszu. Na języku przy konsumpcji, owszem, są zboża, jest laska wanilii, karmel, czekolada i jakieś kwiatowe estry, ale zaraz potem to wszystko wypala alkohol.

Wydaje mi się, że będzie to dobra whisky dla początkujących, w szczególności, że wbrew temu, co napisałem wyżej, jest dość przyzwoita szkocka whisky, chociaż nierewelacyjna, ale patrząc na stosunek jakości do ceny, można po nią sięgnąć.

The post Old Smuggler Blended Scotch Whisky appeared first on Alkoholowa Wikipedia. Ceny, recenzje i opinie.

Ostoya Polish Vodka to polska wódka od Wyborowa Pernod Ricard. Zgodnie z nazwą, ma zapewnić chwilę wytchnienia i być taką ostoją, krainą spokoju i odprężenia. Wódka może się poszczycić godłem, które nadawane jest tylko rodzimym produktom, powstającym w poszanowaniu polskiej tradycji z ziemniaków lub zbóż przez Stowarzyszenie Polska Wódka. Ostoya bowiem produkowana jest z pszenicy z Bieszczad. Wódka dotarła nawet m.in. do Nowego Jorku.

W smaku smakuje jak każda inna wódka, więc nie ma co się spodziewać jakiś balsamicznych doznań. Jest za to taka łagodna i trochę słodkawa, przez co nawet przyjemnie się ją pije, nawet bardzo przyjemnie, rzekłabym. Moim zdaniem śmiało można obyć się bez przepitki. Jakbym miała wskazać wódkę smakowo podobną, byłaby to Belvedere.

Dobra wódka. Oceniam na 4.5/5.

The post Ostoya Polish Vodka appeared first on Alkoholowa Wikipedia. Ceny, recenzje i opinie.

Krakus Polish Vodka to tzw. wódka z lajkonikiem, która pojawiła się na polskich stołach w roku 1962. Jest to wódka na bazie spirytusu zbożowego produkowana przez Polmos, która już kilka razy została doceniona i wyróżniona podczas konkursów wódek, np. złoty medal w Brukseli (1987 rok) czy w Genewie (1972 rok). Chociażby ze względu na jej historię, warto się jej bliżej przyjrzeć.

Obecnie wódka Krakus ma sporo konkurentów na rynku i powinna naprawdę się „napracować”, aby wybić się na ich tle. Niestety tak nie jest. Jest to typowa wódka, której smak można przyrównać do wielu innych. Najlepiej oczywiście podawać schłodzoną, do tego sprawdzi się w drinkach. Nie obejdzie się bez sięgnięcia po sok po wychyleniu kieliszka – spirytus jest wyczuwalny dość mocno, pali i drapie w gardle. W mojej opinii lepiej już sięgnąć po znanych i większych graczy, których dostaniemy w tej samej cenie, a którzy cechują się większą subtelnością w smaku.

Do dostania jest w każdym polskim markecie w cenie około 20 zł, można nawet kupić w Wielkiej Brytanii w cenie około 24 funty za połówkę. Występuje również w formie exclusive w eleganckiej tubie jako produkt premium.

The post Krakus Polish Vodka appeared first on Alkoholowa Wikipedia. Ceny, recenzje i opinie.

Norvegia Vodka to norweska wódka klasy premium na bazie spirytusu ziemniaczanego (ziemniaki Trondelag) oraz wody z lodowca Folgefonna. Na rynku polskim pojawiła się w połowie 2015 roku, producentem jest Norvegia Spirits AS z siedzibą w Oslo, a dystrybutorem na rynku polskim Polmos Bielsko-Biała S.A. Jest to wódka wyższej jakości, ma zachwycać łagodnym smakiem i aromatem.

Osobiście uważam, że ta wódka jest… wyśmienita. Nie dość, że gwarantuje niebotyczne doznania przy piciu (nie chodzi tylko o zawartość alkoholu, ale przede wszystkim o to, że dobrze się ją po prostu pije i nie odrzuca, a krew w żyłach szybciej zaczyna krążyć), to jeszcze na drugi dzień nie odczuwa się żadnych negatywnych skutków. Jest delikatna w zapachu, nie pali w buzi i nie drapie w gardle. Tej wódki naprawdę nie pije się za karę. Godna konsumpcji!

Wódkę Norwegia można kupić w każdym markecie, do dostania jest m.in. w Auchan.

The post Norvegia Vodka appeared first on Alkoholowa Wikipedia. Ceny, recenzje i opinie.

Soplica Śliwkowa – kolejny wariant wódki aromatyzowanej od Soplicy. I muszę już na wstępie przyznać, że to chyba najlepszy wariant. No, może jeszcze rękę sobie podać z pigwówką i porzeczkówką, ale nie zmienia to faktu, że ten wyrób Soplicy (o dziwo) się udał.

Mamy wszystko to, co od razu świadczy o śliwce w wódce – charakterystyczny, chociaż bardzo ulotny, zapach przywodzący śliwki pestkowe z kompotu, przyjemny smak słodkiej śliwki oraz… palący alkohol, ale na szczęście śliwka łagodzi jego wtargnięcie. Wprawdzie czuć, że nie jest to naturalna śliwka, tylko coś śliwkopodobnego, ale nie zmienia to faktu, że jak na komercyjny produkt Soplicowa śliwkówka jest bardzo smaczna.

Powiedziałabym, że jest to wódka kobieca, bo taka subtelna, nawet niektórzy mogą nazwać ją kompotem czy zabarwioną wódką, ale nie zmienia faktu, że niezwykle przyjemnie się ją spożywa. Wydaje mi się nawet, że jest to najmniej słodka wersja smakowa Soplicy. Inne powodowały u mnie późniejszy „słodkowstręt”, tutaj to jakoś nie nastąpiło.

Najlepiej pić Soplicę Śliwka jako shot w wersji nieschłodzonej – wtedy najlepiej smakuje. Ciepło podbija smak i zapach, są one bardziej intensywne – w przypadku schłodzenia trzeba się sporo nawąchać, żeby cokolwiek w tej wódce wyniuchać.

Tylko szkoda, że aby poczuć prawdziwą moc wódki ze śliwką, najlepiej zrobić domową śliwkówkę i zajadać się potem pozostałymi owocami… Takich doznań Soplica niestety nam nie zapewnia.

Sprawdź również inne Soplice:

• Soplica Malinowa
• Soplica Wiśniowa
• Soplica Truskawkowa
• Soplica Pigwowa
• Soplica Czarna Porzeczka
• Soplica czysta

Soplica Śliwkowa

Shot ze Soplicą Śliwkową

Soplica Truskawkowa vs Śliwkowa

The post Soplica Śliwkowa appeared first on Alkoholowa Wikipedia. Ceny, recenzje i opinie.

Ruddles County to angielskie piwo w stylu Ale z dodatkiem ciemnego karmelu na bazie chmielu Bramling Cross. Kupione na szybko w Lidlu podczas tygodnia piw na zasadzie „nie znam, kupię, to poznam”. I był to dobry strzał.

Piwo jest w jasnej butelce, co już piwoszom mówi o dodatku karmelu (piwo narażone jest wówczas na niekorzystne działanie promieni słonecznych, przed czym karmel ma zabezpieczać). Ma jasnobursztynową barwę, taką trochę herbacianą, i niewielką pianę z drobnymi pęcherzykami, która szybko znika. Zapach poprawny – chmiel z podbiciem słodowym. Piwo z początku w smaku jest słodkawe, ale zaraz w kontrze przychodzi mocna goryczka, która właściwie dominuje i atakuje kubki smakowe, pozostawiając z karmelu tylko wspomnienie.

Jak dla mnie, bardzo przyjemne i orzeźwiające piwo z aromatyczną i zielarską nutą chmielową. Z chęcią napiłabym się ponownie. Ocena 4.5/5.

The post Ruddles County appeared first on Alkoholowa Wikipedia. Ceny, recenzje i opinie.

Piwo Czekoladowe to jasne piwo smakowe i niepasteryzowane od Browaru Witnica, które powstało w wyniku połączenia piwa z czekoladą. Idealne przede wszystkim dla czekoladoholików i kobiet, ponieważ jest to wyraźnie babski smak. Nie jest to piwo, które pije się raz za razem, a raczej takie, którego obracamy tylko 1 butelkę i sięgamy ewentualnie już po inne. Wszystko przez to, że piwo jest bardzo słodkie z męczącą nutą czekoladopodobnego czegoś.

Piwo ma intensywną ciemną barwę, prawie czarną z czerwonymi przebłyskami. Brązowa, niska piana o drobnych pęcherzykach redukuje się do kożucha i lekko oblepia szkło. W zapachu czuć zapowiadaną czekoladę, a właściwie takie sypkie kakao. Po wzięciu łyka uderza przede wszystkim słodkość, która jest przełamana potem czekoladowym posmakiem i delikatną goryczką.

Jak dla mnie piwo zdecydowanie za słodkie, przez co próba włączenia czekolady do piwa jest kompletnie nieudana. Ocena 2/5.

Piwo Czekoladowe Lubuskie można kupić w każdym markecie, m.in. w Auchan w cenie około 3,80 zł za butelkę.

The post Piwo Czekoladowe appeared first on Alkoholowa Wikipedia. Ceny, recenzje i opinie.

Piwo Miodne od Kormorana to połączenie ciemnego piwa z miodem wielokwiatowym pochodzącym z Warmii. Moim zdaniem jedno z najlepszych piw miodowych.

Kormoranowy miodniak posiada ciemny kolor, któremu światło nadaje rubinowe przebłyski, piwo oczywiście jest mętne. O pianie możemy właściwie zapomnieć – pojawia się na chwilę z dużymi pęcherzami, beżowa, szybko opada i znika, pozostawiając delikatne esy-floresy na szkle. Jak się piwo powącha, to ma się wrażenie, że wącha się naturalny miód ze słoika. Smak jest doskonale zbalansowany – mamy akcenty miodowe i słody. Piwo jednak nie jest jakoś masakrycznie czy oblepiająco słodkie – jest to wyraźna słodkość miodu przeplatana ze szlachetnym ciemnymi palonymi słodami podbita lekką goryczką.

Jak dla mnie jeden z najlepszych reprezentantów. Na plus, że nie jest tak słodkie, jak mogłoby być, oraz że naprawdę uwierzyłam w zawartość naturalnego warmińskiego miodu. Mniam.

Alkohol 5,7%, ekstrakt 15,5% wag.

The post Miodne appeared first on Alkoholowa Wikipedia. Ceny, recenzje i opinie.

Jim Beam Devil’s Cut to aromatyczny 6-letni bourbon, za którego smakiem ma stać sam diabeł. Bierze się to z tego, gdy trunek jest rozlewany do butelek z drewnianej beczki, w niej zostaje pewna część bourbonu – tę część nazywa się właśnie „Devil’s Cut”. Dla porównania ta część destylatu, która wyparowuje z beczek podczas starzenia nazywana jest anielską częścią czy duszą, czyli „Angel’s Share”.

Produkcja whiskey odbywa się w gorzelni Jim Beam w stanie Kentucky.

Jim Beam Devil’s Cut to umiejętne połączenie bourbona z destylatem odzyskanym z beczek. Warto dodać, że proces odzyskiwania bourbona wsiąkniętego w beczki gorzelnia opatentowała. Dzięki temu trunek szczyci się zawartością alkoholu na granicy 45%, do tego posiada głęboki brązowy kolor, a dębowe aromaty są wyraźnie podkreślone dzięki wanilii.

Fani Jima Beama na pewno nie będą tym bourbonem zawiedzeni. Mamy wyraźny aromat beczek, akcenty wanilii i czekolady, w tle przebijają pomarańcze. Smak jest męski i silny – nuty dębu i węgiel drzewny, skórki cytryny i czekolada, na końcu lekkie przełamanie pieprzem. Finiszuje się dość przyjemnie i długo z dominacją dębu i wanilii właśnie.

Bourbon godny polecenia.

The post Jim Beam Devil’s Cut appeared first on Alkoholowa Wikipedia. Ceny, recenzje i opinie.

Jim Beam Black produkowany jest w dwóch wersjach: jako 6-letni na rynki zagraniczne, jako 8-letni na rynek USA. Tutaj przedstawiam wersję z numerem „6”, którą można nabyć w każdym markecie, np. w Almie w cenie ok. 80 zł.

Triple Aged w nazwie oznacza to, że bourbon leżakował 3-krotnie dłużej niż jest to prawnie wymagane w USA (2 lata).

Bourbon wytwarzany jest w gorzelni w stanie Kentucky. Dojrzewa on w beczkach z białego dębu i dzięki wydłużonemu czasu leżakowania nabiera głębi smaku i aromatu. Na języku możemy wyczuć delikatne nuty wanilii oraz karmelu, nawet korzenne, które zdecydowanie przełamuje dębowe drewno. Finisz nie jest zdecydowany – rozciąga się, a my możemy delektować się przyjemnym posmakiem bombonierki (owoce w czekoladzie) z bogactwem aromatów dymnych i delikatną pieprznością.

Bourbon ciekawy w doznaniach, na pewno warty poznania. Dodam, że fanką bourbonów nie jestem – prędzej ze mnie laik, który kiedyś do tych „benzynowatych” tworów się zraził, ale teraz daję im drugą szansę… I jak na drugą taką szansę czarny Jim Beam moje opory do bourbonów trochę przełamuje…

Taka ciekawostka – Jim Beam Black reklamowany jest w USA jako konkurent dla Jack Daniel’s No.7. Można znaleźć bezpośrednie nawiązania do Jacka w reklamach, podobnie jak McDonalds wytacza działa przeciwko KFC (i na odwrót) w swojej komunikacji reklamowej.

The post Jim Beam Black Triple Aged appeared first on Alkoholowa Wikipedia. Ceny, recenzje i opinie.

Joint Bourbon Whiskey to trunek pochodzący z USA, można go kupić w każdym markecie w Polsce, np. w Almie, w cenie od 60 do 80 zł.

Joint leżakuje minimum przez 2 lata w opalanych beczkach z białego dębu, od których przejmuje charakterystyczne aromaty dębu i węgla drzewnego.

Piłam ten bourbon na jakiejś imprezie, gdy odważyłam się wziąć drinka z rąk gospodarza. Fanką bourbonów nie jestem, dlatego piłam Jointa podanego z kolą i limonką. Niestety nie są to moje smaki. Sam bourbon niczym się nie wyróżniał od innych podobnych mu tworów. Próbowałam jeszcze go „wywąchać” prosto z butelki, ale jako laik określiłam zapach na charakterystyczny dla tego rodzaju trunków i dość płaski. Gospodarz sam określił, że kupił Jointa wyłącznie testowo i jak dla niego do wypicia jest tylko w wersji ubarwionej kolą.

Nawet nie znalazłam za wiele informacji o tym bourbonie w internecie, żeby chociaż dać mu drugą szansę czy wiedzieć o nim coś więcej – ktoś pił? Ktoś chce się podzielić?

The post Joint Bourbon Whiskey appeared first on Alkoholowa Wikipedia. Ceny, recenzje i opinie.

Four Roses to bourbon z Kentucky. Przyznam się, że trochę byłam zaskoczona wiadomością, że jest to legendarny trunek z tego stanu, o czym świadczy chociażby to, że była to najsilniejsza marka bourbona w USA w pierwszej połowie XX wieku. Nigdy o nim nie słyszałam, może przez to, że nie był i nie jest szeroko promowany w naszym kraju.

Destylarnia Four Roses znajduje się w mieście Lawrenceburg i jest otwarta dla zwiedzających za darmo. Taka ciekawostka – w tym samym mieście znajduje się również destylarnia Wild Turkey.

Bourbon Cztery Róże swoją nazwą nawiązuje do ważnego wydarzenia w życiu Paula Jonesa, założyciela destylarni. Jego narzeczona na znak przyjęcia oświadczyn przypięła bukiecik z czterech czerwonych róż na nadchodzący bal. Wprawdzie potem do ślubu nie doszło, ale cztery róże zostały znakiem firmowym destylarni.

Trunek dojrzewa w dębowych beczkach wypalanych od środka przez okres od 5 do 12 lat. Cechuje go słodki, taki miodowy, aromat z nutami owocowymi i korzennymi. W smaku odnajdziemy świeże owoce, cynamon no i rzecz jasna dębowe i dymne posmaki.

Bardzo dobry bourbon, na pewno warty poznania. Jest słodkawy i delikatny, nie uderza jakoś mocno alkoholem, aromaty dobrze ze sobą współgrają. Do kupienia np. w Almie.

The post Four Roses appeared first on Alkoholowa Wikipedia. Ceny, recenzje i opinie.

Maker’s Mark Kentucky Straight Bourbon Whisky to trunek wytwarzany tradycyjnymi metodami zgodnie z recepturą rodziny Samuels. Bourbon wyróżnia się dodatkiem pszenicy, która zastępuje żyto, normalnie używane w produkcji. Dzięki temu bourbon Maker’s jest łagodniejszy, subtelniejszy w wyrazie i przyjemnie się go pije. Butelki, a właściwie ich nakrętki, są pieczętowane czerwonym woskiem i to jest kolejna rzecz, którą bourbon się wyróżnia. Jest to wręcz jego charakterystyczny znak, rozpoznawalny na całym świecie.

Debiut tej whisky przypada na rok 1958. Bardzo szybko stała się popularna i wciąż jest to jeden z najpopularniejszych reprezentantów bourbonów.

Bourbon Maker’s Mark posiada delikatny aromat, w którym wprawne nosy wychwycą rodzynki, orzechy laskowe, miód i subtelne nuty korzenne. W smaku nie jest inaczej – bourbon jest dość aksamitny, przeważają w nim soczyste owoce, jak brzoskwinia, ale odnajdziemy też owoce suszone (daktyle, rodzynki) i oczywiście zapowiadaną pszenicę. Finisz jest zdecydowanie przyjemny – mamy karmelki i nuty drzewne.

Przyjemny bourbon, słodkawy i pieprzny, ale przy tym lekki. Cena za ten trunek to 100 zł (Alma) – warto sięgnąć.

The post Maker’s Mark appeared first on Alkoholowa Wikipedia. Ceny, recenzje i opinie.

Brandy Suau pochodzi z Majorki. Dzięki długiemu leżakowaniu, brandy posiada szczególny smak, który zapewnia przyjemne doznania zmysłowe przy konsumpcji. A to jeszcze nie wszystko! Brandy leżakuje spokojnie w odosobnieniu od zapachów i odgłosów, ponieważ miejsce przechowywania beczek jest odgrodzone ścianą o grubości 1,8 m od reszty świata. Warto dodać, że producent reklamuje produkt jako „prawdziwy sekret Majorki, który nigdy nie powinien zostać odkryty”.

Suau posiada nazwę od kupca i żeglarza, który nazywany był kapitanem Suau (prawdziwe imię: Don Juan Suau y Bennaser) i był przy tym człowiekiem bardzo przedsiębiorczym. To on w 1851 roku otworzył fabrykę tradycyjnych karaibskich napojów. Obecnie brandy, którą możemy znaleźć i w polskich marketach, uchodzi za najlepszy produkt z Majorki.

Możemy kupić brandy leżakowane 8 lat w beczkach z francuskiego dębu lub nawet bardziej dojrzałe, jak Suau 15, 25 czy nawet 50. W Polsce do dostania m.in. w Almie.

Tutaj opisuję Brandy Suau 8, czyli leżakowane przez 8 lat, bo właśnie ten trunek miałem okazję spróbować. Ma wyraźny ciemnobursztynowy kolor, niezwykle klarowny. Posiada wspaniały smak starego dębu. Jest to bardzo dobry trunek bez goryczy i bez ostrości z nutą słodyczy i owocami, zachowujący doskonałą równowagę pomiędzy wszystkimi walorami smakowymi.

Osobiście dla mnie bardzo dobra brandy i nawet cena nie powinna odstraszyć, ponieważ tutaj ewidentnie jakość idzie w parze z ceną.

Brandy Suau 25

The post Suau appeared first on Alkoholowa Wikipedia. Ceny, recenzje i opinie.

Rebellion Ron Blanco Rum to wytrawny biały rum o delikatnym aromacie. Jego krajem pochodzenia jest Kuba, produkowany jest w mieście Trinidad. Powstaje z wymieszania karaibskich rumów, butelkowane jest w Holandii przez Toorank.

Sugerowane jest, aby pić go nierozcieńczony, ale z powodzeniem może być podany z tonikiem, kolą czy z kostkami lodu i sokiem owocowym.

Rum jest bardzo smaczny. Wyczuć w nim można karmelki, wanilię, ale też skórki cytrusowe. Ostrzejsze podbicie smaku idzie od pieprzu i chilli, można nawet doszukać się mięty pieprzowej i innych przypraw. Po wzięciu łyka na podniebieniu zostają przede wszystkim: pieprzność, owoce (coś jak limonka) i lekkie zasolenie.

W Polsce do dostania m.in. w Almie w cenie ok. 75 zł.

The post Rebellion Ron Blanco appeared first on Alkoholowa Wikipedia. Ceny, recenzje i opinie.

Old Pascas Blanco Rum to krystalicznie czysty rum o świeżym zapachu i delikatnym smaku z przyjemnymi nutami banana, kokosa i wanilii. Biały rum destylowany jest z trzciny cukrowej i krótko leżakuje w dębowych beczkach, stąd nazywa się go „młodym rumem”. Rum Old Pascas pochodzi ze stolicy rumów, czyli z Barbados. Zawiera 37,5% alkoholu. W Polsce do dostania dzięki CEDC International (dystrybutor m.in. Soplicy, Żubrówki, Bolsa).

Do kupienia jest w większości marketów. Ja swój kupiłem w Almie za 45 zł. Nie jest więc to najdroższy rum, sprawdźmy więc, jaki jest w smaku.

Fanem białych rumów nie jestem, zdecydowanie wolę wydania „ciemne”, gdzie smak jest cięższy i bardziej intensywny. W przypadku białego rumu mamy do czynienia przede wszystkim z delikatnością i słodkością. Taki też jest Old Pascas Blanco. Nie nadaje się do picia solo, lepiej wymieszać go z czymś innym, np. sokiem jabłkowym i wtedy staje się po prostu alkoholową bazą. Niestety jak dla mnie ten reprezentant rumu jest bardzo słaby – czułem przede wszystkim słodkość. Nie czułem akcentów owocowych, prędzej przeważa wanilia i słodkość (coś jak brązowy cukier).

Słabo. Moja ocena 2/5.

Rum Old Pascas występuje również w wersji ciemnej (Old Pascas Negro Rum).

The post Old Pascas Blanco appeared first on Alkoholowa Wikipedia. Ceny, recenzje i opinie.